پرتلاش و خستگی ناپذیر، دغدغه مند آموزش های فنی و حرفهای و آینده ی جوانان ایران زمین، بدون مطالعه و پژوهش به کاری ورود پیدا نمی کرد. وقتی دلیل این همه سرعت در انجام پژوهشها و برنامهها را جویا می شدم، می گفت« فرصت چندانی نداریم، وقت کمی داریم و باید کارهایی را که شروع کردهایم زودتر به پایان برسانیم» انگار به او الهام شده بود که طول زندگیاش کوتاه است ، پس در تلاش برای افزایش عرض زندگی و میزان اثرگذاری در حوزه آموزش های مهارتی و آگاه ساختن ما از موانع و مشکلات موجود در این راه بود. مجمع خیرین توسعه و ترویج آموزش های فنی و حرفهای عرصه ای را برایش بوجود آورده بود تا ایده هایی را که سال ها در ذهن داشت، جامه عمل بپوشاند و حقیقتا این مأموریت را به نحو احسن به پایان رساند و چندین اثر پژوهشی که هرکدام می تواند مبنایی برای برنامه ریزی و حرکت های بنیادین در حوزه آموزش های فنی و حرفهای باشند از خود به یادگار گذاشت ، روحش شاد و یادش گرامی.
آه از پاییز سرد، ای کاش من
از تو باغی در بهاران داشتم
دوست همیشه داغدارات ،محمد نصیری
